Latince adı ‘Sorbus Domestica’ olan Üveyz, gülgiller familyasındandır. ‘Sorbus’ sözcüğü Latince ‘Sorbum’ sözcüğünden gelir ve meyve anlamını taşır. Anavatanı Finlandiya’dır. Ülkemizde Marmara ve Karadeniz bölgelerinde doğal olarak yetişir. Kışın yapraklarını döken çokyıllık bir bitkidir.
Mayıs ve Haziran ayları arasında, beyaz, nadiren de pembe renklerde çiçek açar. Meyveleri yalancı meyve tipindendir, armuda benzerliğiyle dikkat çeker. Muşmula gibi bu meyvelerde ancak olgunlaştığında yenilebilir. Yoksa tadı çok acımtıraktır. Bazı yörelerde geyicek elması, geyik elması, kuş elması olarak da bilinir. Yaz aylarında çiçek açtığından arıcılık açısından önemli bir bitkidir.
Eski çağlardan beri birçok kültür tarafından hastalıklara şifa arama serüveninde üveyz yaprağı insanlık tarihinde önemli bir yer tutmuştur. M.Ö 3000 yıllarında Mezopotamya topraklarında kurulmuş olan Akadlar, Asurlar ve Sümerler medeniyetlerinden kalma Ninova tabletleri üzerinde üveyz bitkisinden bahsedildiği söylenir.
Üveyz yaprağı bitkisi kurutularak üveyz yaprağı çayı üretilir. Halk arasında üveyz yaprağı çayı içmenin idrar söktürdüğüne, kabızlığı önlediğine, tansiyonu düşürdüğüne, şeker hastalığına iyi geldiğine inanılır.[1]
Uygun şartlarda kurutulan üveyz yaprağı, ağzı kapalı cam bir kavanozda, loş, serin ve kuru bir ortamda saklanıldığında ömrü 1 yıldır.