Latince adı “Rhamnus Cathartica” olan Akdiken adını bahar mevsiminde açtığı çiçeklerden ve dikenlerinden almıştır. Cehrigiller familyasındandır. 150 çeşit türü vardır. Anayurdu Güney Avrupa ve Anadolu’dur. Kuzey Anadolu bölgesinin dağlık yerlerinde yabanisi yetiştiği gibi park ve bahçelerde süs bitkisi olarak da yetiştirilmektedir. Ülkemizde yaygın olarak yetiştiği yerler Bolu ve Trabzon’dur.
Akdiken, çok eski tarihlerden beri bilinen, halk arasında çeşitli hastalıkların şifasında yaygın olarak kullanılan bir bitkidir. Ormanlık alanların kenarlarını ve nemli yerleri seven Akdiken’in meyvesi görüntüsü kadar cazip bir tada sahip değildir. Mayhoş ve acıdır.
Akdiken bitkisinden; akdiken çayı, akdiken şurubu, akdiken tentürü üretilir. Ayrıca ramnoksantin ve lokain adı verilen maddeler ile antrakinon türevleri ve C vitamini zenginliğiyle çok çeşitli ilaçların muhteviyatına girmiştir. Boya üretiminde de kullanılır. Diğer adları; cehr, cehri, topalak, gövemeriği, güvemeriği, geyikdikeni ve beyaz diken olan Akdiken, renkleri yeşile çalan beş sarı yapraklı çiçek açar. Meyvesi koyu bordo, mor ve siyaha yakın olabilir. Yaprakları karşılıklı yumurta veya kalp şeklinde kenarları kertiklidir. Çiçekleri yaprak kenarından çıkar ve topluca demet gibi bir arada bulunur.
Eylül-Ekim aylarında toplanılan meyveler hem kurutularak hem de taze olarak kullanılabilir. Tadının acı ve mayhoş olmasına rağmen halk tarafından alternatif tıbbın sunduğu doğal şifa kaynağı olarak tüketimi yaygındır. Halk arasında, bağırsak sorunlarından karaciğer yetersizliğine, uyku ve stres problemlerinden egzama rahatsızlığına ve boğaz ağrılarına iyi geldiğine inanılır.
Bu sevecen görünümlü meyveler olgunlaşmadan toplanırsa eğer tüketildiğinde karın ağrısı yapabilir. O yüzden tüketim için uzmanları tarafından doğru zamanda, doğru biçimde kurutulmuş ürünleri tercih etmek önemlidir. Ağzı kapalı bir kapta, loş serin ve kuru bir ortamda saklanılan Akdiken’in ömrü 2 yıldır.